بودن یا نه بودن

عزیز دل بابا

بعضی آدمها مثل عطسه‌ای هستند که در سینه مانده‌اند؛ نه می‌آیند و خلاص می‌کنند، نه می‌روند و فراموش می‌شوند. حضورشان گرچه عزیز، لیک پیوسته باری است، تخت نشسته بر روان.

بعضی آدمها مثل… خودم‌ان، تو خود حدیث مفصل بخوان.

 

تنبلانه

اتفاق خوب میتونه پیداشدن شلوار فراموش شده‌ای باشه که زمانی به امید اتوشدن زیر تشک تخت گذاشته بودی!

اسیر

گاه فراموش می‌کنم که «نمی‌توانم فراموشت کنم»!