پس از جدایی

آنکه تنهاست، به در و دیوار چنگ می‌زند؛ آنکه تنها نیست، نیست!

Advertisements

تعادل

بوسه بود که به بوسه می‌آمیخت، تخت بود و رخت بود و دستانی که به رختها می‌آویخت و یک به یک می‌درید و حرارتی که از دلها به دستها و پاها و هر آنچه در میان آنها، می‌دوید.
سکوت خانه که آغشته به هیجان نفسها شده بود، خدشه‌ای یافت. ندایی از آن سوی پنجره‌ها، زمزمه‌ای دسته‌جمعی که میّتی را بدرقه می‌کرد «لا اله الا الله… لا اله الا الله… محمّد رسول الله… محمّد رسول الله…».
پسرک به یکباره خشکش زد، رگ و ریشه‌هایی که از اعتقاد در تار و پودش تنیده بودند به تکان درآمد و از لحظه بیرونش کشید. دستانی اما که در آغوشش گرفته بود، تنگ به درون لحظه فرویش کشید و نگاهی همه اطمینان که چون همیشه مغروقش ساخت. اطمینانی که در دل دخترک بود، چون تاییدی که از کائنات برگرفته باشد. که انسانی فانی شده، انسانی دیگر باید که بیاید.

گاو نر هم نمی‌خواهد

برای اینکه بتوانی دیگران را به درستی درک کنی، باید آنچه که بر آنان گذشته را تجربه کنی؛ ولی وقتی چنین تجربیاتی به دست آوردی، دیگه نمی‌توانی خودت را درک کنی!

 

بلانسبت

گشاده‌رویی تو با دلتنگی من نسبتها دارد.

 

ارز نداریم، عرض می‌کنیم

افسرده‌ترین کشور دنیا شده‌ایم
آواره‌ی پوشک و مقوا شده‌ایم
از غزه و شام بر سر سفره‌ی ما
شرمنده‌ی مدعوین بالا شده‌ایم

 

خوشا خوشخواب

تنها کسی است که حتی خواب هم سر به بالینش نمی‌نهد.

مثل مرد…

سکوت واقعی اونیه که حتی با خودت هم حرفی برای زدن نداشته باشی.