تا از کدامین سوی بدان بنگریم

یک سال دیگر به مجموع سالهای زندگیم جمع و از مجموع سالهای زندگیم تفریق شد!
“کوته‌نوشت” نیز سه ساله شد!

از رضایت نیست

این روزها درد دل طولانی‌تر از آنست که بتوان آن را کوته‌نوشت.

کوته‌نوشت در زندان فیلترینگ

تا فیدریدر هست، وبلاگ‌نویسی باید کرد!

کوته‌نوشت به ملکوت فیلتر پیوست

جهت ثبت در تاریخ:

امروز حدود ساعت یک بعد از ظهر، به خبر دوست عزیزی دانستم که اینجا فیلتر شده. در استاتوس جیتاکم نوشتم:

«بسم الرب الشهدا و الصدیقین!
کوته‌نوشت نیز به جمع شهدای فیلترینگ پیوست!‏»

دوستان یکی یکی پیام دادند و تبریکم گفتند. ایمان آوردم که تفکر دولتی مبنی بر اعمال فیلترینگ مغرضانه و بی‌پایه‌ی عقلی و عرفی کارکردی معکوس یافته و نه تنها شرم نیست که مایه‌ی افتخار است؛ همانطور که اغتشاش، همانطور که مخالفت مدنی.

سانسور شدنی این چنینی نه اینکه غم نباشد، لیک آنقدر نیست که ارزش غمگین شدن داشته باشد. ما که برای هر کاری ناچار به استفاده از فیلترشکن هستیم، به روز کردن وبلاگ هم به رویش! عمده ناراحتیم از دست دادن آن گروه خوانندگان عزیزی است که همچنان با اشتراک فید بیگانه‌اند و همیشه صفحه‌ی وبلاگ را می‌گشودند؛ حال به جای کوته‌نوشت، ناچار به خواندن نسخه‌ی تجویز شده‌ی دولتی برای وبلاگستان پارسی هستند. قضاوت نادانسته نمی‌توانم کرد، شاید آن بهتر باشد!

در پایان از تمامی شما گرامیان خواهشمندم پس از این تنها از فید اصلی وبلاگ استفاده کنید:

http://feeds2.feedburner.com/mrbahrami

—
سپاس
سوشیانس

سالگرد

کمترین خوبی یکی بودن روز تولد خودت و وبلاگت این است که بلاخره یک نفر پیدا می‌شود که به یادت آورد این روز کمینه برای خودت و خودیهایت روز دیگرتری است؛ و چه بسیار دوستانی که از دیروز مرا شرمنده‌ی لطف و مهربانی خویش کرده‌اند، سپاسگزارم.
سالهای عمر من که از شمار گذشته و یکی کمتر و بیشترش جز به درد پیام‌آور مرگ نمی‌خورد –که ایمانی‌ام خود به خوبی می‌داند و می‌شماردشان!- پس به این دردانه فرزند ذهنی‌ام بپردازم که امروز درست دو سالش تمام شده (بخوانید: پست ارسالی سالگرد اول) و به‌قاعده باید تازه ابتدای حرکتش باشد؛ مشروط که توان پروراندنش به ذهن ظریف و خلاقیت نحیفم باقی باشد و البته اگر مدعی‌العموم(!) بگذارند و قصد عبور لشکر ابرهه از کعبه‌اش در سر نپرورانند!
از طرفی، این درست سیصد و شصت و پنجمین پستی است که در کوته‌نوشت منتشر شده است –بدون در نظر گرفتن دو پستی که منتشر و به دلیل شباهت فراوان به نوشته‌های سایر دوستان، حذف شد- و به قولی این اولین سال پُستی کوته‌نوشت است؛ یعنی در دو سال حیاتش، به قدر یک سال محتوایی زندگی کرده است، با میانگین هر دو روز، یک مطلب جدید. حال اینکه چقدر از این عمر کوتاه، به فایده بوده و چقدرش به هدر رفته، خود می‌دانید و شما!
از محضرتان خواهشی دارم که اگر کوته‌نوشت را قابل بدانید، به این سالروز زادروزش هدیه‌اش دهید و این، چیزی نخواهد بود مگر استفاده از فید اصلی وبلاگ (اینجا) و حذف فیدهای فرعی دیگر که خوب می‌دانید لذت نوشتن در خوانده شدن است و دیدن بازخورد مطالب؛ که این همه اگرچندتکه شود و هر تکه به فیدی، چون نامه‌ی عزیزی است که پاره پاره شده است.
—
سپاس
سوشیانس

کوته‌نوشت و خوانندگان

می‌خواستم برای مطلب “قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ“تون کامنت بزارم ولی از اونجایی که رابطه‌ام با خدا از رابطه‌ام با شما صمیمی‌تره، منصرف شدم!

امضا محفوظ

سالگرد

یک سال پیش که برای اولین بار ترکیب “کوته‌نوشت” را ساختم، هیچ گمانم نبود که اینچنین فراگیر شود و جز سردر این سرای مجازی، جای دیگری نیز مورد استفاده قرار گیرد. اما جستجوی کوچکی در گوگل جوابی غیر از اینم می‌دهد و چه بیش از این برای خوشحالی می‌خواهم؟
یک سال گذشت و یک سال کوته‌نوشته‌هایم را تحمل کردید. بارها از نوشته‌هایم سوء تعبیر شد و بارها معنا آنچنان پوشیده بود که گمانم کمتر کسی مغز کلام را دریافت! بارها خوشحال شدم و بارها غمگین و حتی یک بار از برخورد عجیب بعض دوستان آنچنان دلم گرفت که فکر تعطیلی اینجا فاصله‌ای تا خطور به ذهنم نداشت! ولیک دوستان صدیق و حمایت پیدا و پنهانشان منصرفم کرد و چه بد کرد!
از تک تک دوستانی که پیوسته یا گسسته همراهی‌ام کردند سپاسگزارم. عزیزانی که پیوسته نظراتشان، مکمل و متمم و گاه معلم “کوته‌نوشت”هایم بود. یک بار دوستی برایم کامنتی گذاشت و گفت: «پست فلانت رو خوندم، خودش هیچی ولی نظراتشان عالی بود!» و غیر از این هم نیست. چه بسیار بارها که به نویسنده‌ی این نظرات ایمیل زدم و خلاقیتشان را تحسین کردم. جز سپاستان، چه می‌توانم گفت؟
سخن کوتاه می‌کنم که گرچه کوته‌نویسم، لیک اگر دست دهد، متاسفانه از هنر روده درازی هم بی‌نصیب نیستم!
به قول دوستان: «غرض مزاحمت بود، که حاصل شد!»
—
سپاس
سوشیانس