لا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ

به این معناست که: عید فطر که اعلام میشه، روزه‌خوارها بیشتر از روزه‌دارها خوشحال میشن!

سلام سوسیس!‏

رسد آدمی به جایی که به جز غذا نبیند

رمضان شناختم من به خدا قسم غذا را

روزه

– چون ایمان دارم گناه خودآزاری بیشتر از روزه‌خواریه.

روزه داری

– برای رضای خدا باید پونزده شونزده ساعت گشنه تشنه بمونیم؟… این خدائه هم عجب پرتوقعه ها!

روز قدس

روزنامه‌ی لوله‌شده‌ای که سرش را آتش زده بود، جلوی روی خیس از اشک دختر گرفت: «بیا خانم، یه کمی دود بگیر، سوزش چش و گلوت خوب شه»
دختر که پر شال سبز رنگش را به شدت جلوی دهانش گرفته بود، با صورتی اشک‌بار، سرفه‌زنان خود را عقب کشید و گفت: «ممنونم آقا، روزه‌ام باطل میشه»
کمی آنسوتر رزمندگان سپاه اسلام، گاز اشک‌آور دیگری شلیک کردند…

عشق

روزه‌ای که به «بوسه»ای افطار شود…

روزه

– مادرجان، خدا هم گفته کسایی که مریضن یا توانایی‌شو ندارن، نباید روزه بگیرن.
– شی میگی آقای دکتر! روزه‌مو نگیروم، گناه کونوم بوروم جهنم، چون خدا گفته؟!

رمضان

چه کنم که رمضان برایم یادآور صواب «روزه‌گرفتن» نیست… خاطره‌ی گناه «روزه‌شکستن» است؟