July 18, 2008 at 5:02 am 5 comments
Entry filed under: کاریکلماتور. Tags: اتکا, دانه, روز, شمع, شب.
حرف زندگی
1. محبوب | July 18, 2008 at 8:07 am
بسیار حکیمانه فرمودید ضمنا در پ.ن. روش روز را به شب رساندن با رسم شکل توضیح دهید 🙂
LikeLike
2. امیدانه های امید | July 18, 2008 at 10:18 am
و شاید به اتکای آن شمع … شبی را صبح کردن
3. tookaa | July 19, 2008 at 9:10 am
شب تو راهه .. با اتکا و بی اتکا
4. امیر - انقضــــا | July 19, 2008 at 11:53 am
پس شب مان را روز می کنیم !
5. قلم | July 21, 2008 at 12:40 pm
139.. شب من با هزاران شمع هم روشن نمی شود بیهوده تلاش مکن هباد سردی که می وزد نه دستی برایت گذاشته است و نوری . که بیرون برف و بوران و تگرگ است
ارادت..
Fill in your details below or click an icon to log in:
You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out / Change )
You are commenting using your Twitter account. ( Log Out / Change )
You are commenting using your Facebook account. ( Log Out / Change )
You are commenting using your Google+ account. ( Log Out / Change )
Connecting to %s
Notify me of new comments via email.
Notify me of new posts via email.
Trackback this post | Subscribe to the comments via RSS Feed
1.
محبوب | July 18, 2008 at 8:07 am
بسیار حکیمانه فرمودید
ضمنا در پ.ن. روش روز را به شب رساندن با رسم شکل توضیح دهید
🙂
LikeLike
2.
امیدانه های امید | July 18, 2008 at 10:18 am
و شاید به اتکای آن شمع … شبی را صبح کردن
LikeLike
3.
tookaa | July 19, 2008 at 9:10 am
شب تو راهه .. با اتکا و بی اتکا
LikeLike
4.
امیر - انقضــــا | July 19, 2008 at 11:53 am
پس شب مان را روز می کنیم
!
LikeLike
5.
قلم | July 21, 2008 at 12:40 pm
139..
شب من با هزاران شمع هم
روشن نمی شود
بیهوده تلاش مکن
هباد سردی که می وزد
نه دستی برایت گذاشته است و نوری
.
که بیرون برف و بوران و تگرگ است
ارادت..
LikeLike